اگر جسورانه بگویم، همیشه در فرآیند فراگیری یک زبان جدید مخالف روش های نوین یا "شخصی سازی شده" هستم. هرچند چنین متدی می تواند به یادگیری آسوده یک زبان به زبان آموز کمک بزرگی نماید اما سخت اعتقاد دارم در مسیر زبان آموزی باید سنت آموزش یک زبان را که در آن همه چیز از الفبا و آشنایی با صداها و آواهای حروف یک زبان آغاز می شود، شروع کرد. این تعصب من بی علت نیست. چراکه با روش های نوین آموزشی و متدهای شخصی شده خیلی ها می توانند زودتر از روش سنتی که من در ذهن دارم یک زبان را یاد بگیرند لیکن هنوز در دانش آن ها نقص های فراوانی وجود دارد. زبان آموزانی که می توانند صحبت کنند اما مشکلات دستورزبانی زیادی در مکالمه آن هاست که حاصل همین روش های نوین است.
اما چگونه امکان دارد با مکمل شنیداری زبان را تقویت کنیم؟
درست است که همانطور از نامش برای ما مشخص است این مکمل یک متدشنیداری است اما روش کار بان آن اینگونه نیست که هنگام رانندگی، قبل از خواب یا مثلا هر زمان که بیکار شدیم دو هندزفری را در گوش قرار دهیم و سعی کنیم فقط بشنویم یا بفهمیم. هرچند این کار اشتباه نیست اما کاملا صحیح نیست. روش شنیداری تنها اسم این متدآموزشی لیکن از نظر علمی سایر امور دیگر را شامل می شود و حداقل در چنین مواردی به ساعت ها سعی و مطالعه نیاز خواهد بود که مختصر به صورت سرتیتر در ادامه درج نمودم:
1. گوش کردن و نوشتن هم زمان
2. گوش کردن و تکرار کردن واژه هایی که میشنویم
3. گوش کردن و یافت واژگانی که آن ها را نمیشناسیم
4. گوش دادن خالی پیش از خواب
چون بیش از این قصد ندارم مبحث را در این مطلب گسترش دهم لیکن هر کدام از موارد فوق را در آینده به صورت مجزا و مفصل در مسیر زبان آموزی شرح خواهم داد. و البته امیدوارم این عادت اشتباه زبان آموزان با مطالعه این مطلب اصلاح شود و بدانند که منظور از متد شنیداری، روش آموزشی آن نیست و گوش کردن تا به قبل از خواب، زمان بیکاری یا هنگام رانندگی محدود نمی شود.
درباره این سایت