تا پیش از اپیدمی وحشتناک و کشنده کرونا عده بسیار کمی از ایرانی ها قصد بهره مندی از اینترنت به عنوان یک ابزار مناسب جهت ارائه خدمات خود به صورت دورکاری داشتند. بر اساس تجربه شخصی هنگامی که برخی زبان آموزان در ارتباط با تدریس آنلاین با من تماس می گرفتند، به این روش هرگز اعتماد نداشتند. که البته در بسیاری از موارد حق داشتند چراکه یا تجربه صحیح از آموزش آنلاین نداشتند یا نسبت به این روش بیگانه بودند. در حال بررسی فضای اینترنت جهت تهیه یک متن برای وبلاگم پیرامون مبحث "تاثیرات کرونا بر افزایش سطح فرهنگ ایرانی ها در استفاده از اینترنت" بودم که با جستوجوی عبارت کلیدی "مصرفت اینترنت در کرونا" متوجه لینک های خبری در صفحه اول گوگل شدم که گواه بر افزایش 110 درصدی استفاده های متنوع کاربران ایرانی از اینترنت بود.
البته اگر نخواهیم بخش دورکاری را به عنوان استفاده مفید این حجم از مصرف بدانیم اما نمی توان این حجم از مصرف را بی تاثیر از آن دانست. عناوین صفحه اول گوگل که به صورت آبی و درشت مشاهده می کردم مواردی از قبیل "کرونا، مصرف اینترنت در فارس را دو برابر کرد"، "کرونا، مصرف اینترنت ایلامی ها را افزایش داد"، کرونا مصرف اینترنت مردم در کردستان را افزایش داد"، "چالش کرونا و افزایش 2.5 برابری مصرف اینترنت در خراسان" و بسیاری موارد مشابه دیگر بود. اما از این میان مقاله ای بسیار مفید که در پایگاه وب
خبرگزاری پانا توجه من را به خود جلب نمود. این خبرگزاری تحقیقی را به نقل از اینسایدر منشتر نمود که در آن در ارتباط با دورکاری بسیاری از کارمندان در مدت زمان کرونا در رومانی آماری را ارائه میداد. بد نیست برای آنلاین کردن کسب و کار خود این آمارهای تحقیقاتی را به عنوان یک تجربه علمی در نظر بگیرید.
تحقیق بیشتر روی اشخاصی در سن 38 سالگی انجام می شد که توانایی های لازم جهت کار با رایانه و دسترسی های لازم به اینترنت را داشتند. این تحقیق 24 درصد از افراد در زمینه خدمات حرفه ای، 18 درصد از اشخاص در زمینه خدمات مالی و 17 درصد از افراد را در زمینه خدمات ملکی و مستغلات را شامل می شد. و البته پاسخ دهندگان به این تحقیق قبل از اعلام نظرسنجی خود به صورت 15 روز در ایام کروناه به صورت دورکاری فعالیت های شغلی خود را به این صورت (دورکاری) انجام می دادند.
بیش از 80 درصد از این افراد از صرفه جویی در زمان و ترافیک درون شهری بسیار راضی بودند. و 49 درصد از شرکت کنندگان از صرفه جویی های مالی ابراز رضایت می کردند. 43 درصد از امکان رعایت تعادل میان کار و زندگی رضایت خود را اعلام نمودند. برای 33 درصد از شرکت کنندگان میزان استراحت مورد نیاز هنگام کار، رضایت بخش بود. البته روی دیگر سکه به این گونه بود که 74 درصد از شرکت کنندگان عدم دسترسی به همکاران خود را یک مشکل هنگام دورکاری می دانستند، 33 درصد عدم امکانات و فضای مناسب در خانه رنج می برند. و البته 29 درصد در ارتباط با دسترسی و ارتباط با مشتری خود دچار مشکل بودند و 26 درصد در زمینه پشتیبانی فنی ابراز نیتی داشتند.
لیکن کماکان 3 درصد از شرکت کنندگان تمایل داشتند تا پس از کرونا در کشور رومانی به دورکاری ادامه دهند که البته چنانچه در این کشور زمینه ها از قبل فراهم شده بود به طور چشمگیری از دورکاری استقبال بیشتری میشد. پس جای ناامیدی نیست. چراکه اگر شرایط برای همه کشورها مساعد باشد تا با توجه به نتایج این تحقیق نقاط ضعف را پوشش دهند و فرهنگ سازی های لازم را در جامعه با در نظر گرفتن مجموعه ای از تسهیلات پیاده سازی نماید، استقبال کارمندان در سراسر جهان افزایش خواهد یافت.
این رویداد برای ایران به ویژه کلان شهر تهران که از ترافیک سنگین درون شهری، ازدحام جمعیت، افزایش هزینه های افسارگسیخته، آلودگی هوا و بسیاری موارد مشابه رنج می برد بسیار مفید خواهد بود و چنانچه زمینه های مساعد این سبک از کار برای افراد در جامعه فراهم شود به طور حتم شاهد پیشرفت و یک تحول نوین در میهن عزیزمان خواهیم بود.
درباره این سایت